Massage in het ziekenhuis.
Omdat lichamelijke, psychische en sociale factoren zo nauw met elkaar verweven zijn, laten problemen op één gebied zich vaak moeilijk los van andere gebieden behandelen. In het ziekenhuis ligt de natuurlijke focus op de lichamelijke gezondheid.
Daarom zie ik massage in de vorm van aandachtsvolle aanraking en bejegening als een waardevol instrument om ook op die andere levensgebieden ondersteuning aan de patiënt te bieden. Om naast genezen ook aandacht te geven aan wel-zijn als onderdeel van gezond-zijn.
Sinds 2014 masseer ik 1 dag in de week op vrijwillige basis in het AMC op de afdelingen Dagbehandeling Oncologie/Hematologie; Gynaecologische oncologie en sinds februari 2017 ook op de Intensive Care.
Ook bij zeer zieke mensen die vaak de schrik van hun leven hebben gekregen en langere tijd onder behandeling zijn of in het ziekenhuis moeten verblijven, blijkt dat zachte aanraking verlichting brengt. Angst en stress gevoelens verminderen.
Indrukwekkend en mooi om te ervaren dat ik langs alle toeters en bellen van de aangesloten apparatuur toch een klein stukje van hun lichaam kan vinden wat aangeraakt kan worden. En hen zo contact kan laten maken met iets wat goed voelt.
Iedereen heeft tijdens een ziekenhuisopname, waarin ziekte bezit neemt van het lichaam en de behandeling zijn sporen achterlaat, sterk de behoefte aan stressreductie.
Er is behoefte aan steun en ontspanning tijdens onzekerheid over ziekteverloop en herstel.
Er is behoefte om zich goed te voelen versus de afname van het vermogen om dit zelf te verwezenlijken.
Er is de behoefte om als mens gezien en gehoord te worden.
Massage in de vorm van aandachtige aanraking en bejegening kan helpen:
-om meer vertrouwen en kracht in zichzelf te vinden
-om zijn/haar ziekteproces en behandeling door te maken.
-om zich te ontspannen en daarin ondersteuning te ervaren.
-om comfort te vinden.
-om angst en stress te verminderen
Zo wil ik patiënten,verpleegkundigen en artsen laten ervaren dat het kan; dat massage niet bij voorbaat een contra-indicatie is. En dat deze vorm van massage ondersteunend werkt bij het ziekte- en herstelproces.
Op deze manier en op deze plek bij te kunnen dragen aan welbevinden en veerkracht maakt me blij en geeft me voldoening. Het inspireert me om door te gaan in mijn streven dat massage in het ziekenhuis er gewoon bij hoort. Onderdeel is geworden van de totale zorg die geboden wordt. Wel-zijn als onderdeel van gezond-zijn.
‘We zijn een instelling die zich erop voorstaat vooral Evidence-Based behandelingen aan te bieden’.
De complementaire zorg die geboden wordt, is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan de grote patiëntendiversiteit en het brede palet aan disciplines dat we hier in het AMC aanbieden.
Het blijken met name psychiatrie, ouderenzorg, palliatieve zorg, oncologische zorg en kindergeneeskunde die er gebruik van maken.
Behalve om creatieve therapie en ontspanningsoefeningen gaat het dan om massage, babymassage en hypnose. Binnen het AMC zijn daar in totaal twaalf afdelingen mee bekend.
Bij elke nieuwe interventie is het criterium: zien we gerede aanleiding om te veronderstellen dat het welzijn van de patiënt erbij gebaat is? Als de evidence niet overtuigt, zullen behandelingen niet of alleen in het kader van onderzoek worden toegepast.
Dat bijna alle ziekenhuizen dergelijke zorgvormen aanbieden, lijkt vooral te illustreren dat ziekte en gezondheid tegenwoordig breed erkend worden als multifactorieel bepaald. Omdat lichamelijke, psychische en sociale factoren zo nauw met elkaar verweven zijn, laten problemen op één gebied zich vaak moeilijk los van andere gebieden behandelen.
Voor de umc’s is daarnaast niet onbelangrijk dat de ’evidence’ voor een aantal van de bedoelde interventies toeneemt. Zo is aannemelijk dat mindfulness effect heeft bij het verminderen van angst en depressie bij kankerpatienten, en dat hypnotherapie werkt bij functionele buikklachten.
‘Echt alternatieve, onbewezen behandelingen het ziekenhuis? Daar zijn we dus niet voor in.’